OVER LEVEN EN DOOD

Laten we vooropstellen dat de dood niet bestaat omdat wij na het overlijden er nog altijd zijn, zij het in een andere omgeving en in een ander lichaam.

Het woord ‘over-lijden’ verwijst al naar een ander bestaan, waarin het lijden, de loutering door het beleven van de dualiteit over, voorbij is en achtergelaten wordt.

Toch hebben nog veel mensen grote angst voor de dood en klampen zich vaak nog vast aan het leven op aarde, waardoor het lijden onnodig wordt verlengd. Van de Lichtwezens hoorde ik al vele jaren geleden dat geboren worden een groter trauma met zich meebrengt, dan het stervensproces.

Over dood en leven beslist onze ziel, dus wijzelf vanuit ons hoger zielenbewustzijn. Zelfs als een ziel aanvankelijk ertoe neigt om uit een lichaam te vertrekken, dan kan het zijn dat ze uiteindelijk toch besluit om te blijven om het verblijf in het fysieke lichaam langer mogelijk te maken. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn. Bijvoorbeeld heeft de zieke het ziekzijn als ervaring niet meer zo hard nodig, omdat de nog nodige lessen op een andere manier of op een ander moment kunnen worden geleerd. Een andere mogelijkheid is dat het bidden voor de zieke als onderdeel van een healingtherapie met succes wordt bekroond.

Voor mij maakt het bidden deel uit van mijn werk, of dat nu gebeurt met een persoonlijke sessie of op afstand met behulp van een foto: het is altijd ‘niet mijn wil maar uw wil geschiede.’

Op dit niveau van werken moeten we ons ego helemaal loslaten en voor honderd procent beseffen, dat niet wij, maar God geneest, of het Goddelijk Aspect van de zieke zelf. Mijn gebed wil ik hier graag delen: “Lieve God, ik ben maar een klein Licht en niet instaat om precies te weten wat deze zieke nodig heeft. Daarom vraag ik u om hier de leiding te nemen en de healing daarnaartoe te sturen, waar het nu het meeste nodig is. Niet mijn wil, maar uw wil geschiede.” Ik heb daarbij het grote geluk, dat een tijd geleden een hele engelengroep heeft aangeboden om mij met de uitvoering te helpen. Dit in de zin dat zij inderdaad het Goddelijke Witte Licht of het Christuslicht uit mijn kanaal ter plaatse aanwenden, waar dit op een gegeven moment het meeste nodig is. Zij voeren dan in feite de opdracht van de schepper uit.

Maar ook voor een zieke kan bidden heel veel aan de genezing bijdragen. Dit begint altijd door het ziekzijn te accepteren als een waarschuwing om het een of ander innerlijk proces af te werken. Het gebed zou zo kunnen luiden: “Lieve God, ik vraag u om genezing voor mijn ziel en voor mijn lichaam en om de healingenergie daarheen te leiden, waar dit momenteel het meeste nodig is. Niet mijn wil, maar uw wil geschiede.” Vervolgens is het ook belangrijk om veel tijd te besteden door jezelf te visualiseren als een gezond mens en je te zien bezig te zijn met al de dingen die je weer zou willen doen.

Wellicht door het integreren van het bidden in mijn healingwerk, heb ik ware wonderen zien gebeuren. Een van die wonderen heb ik beschreven in een vorig artikel:

Het dilemma van een ziel

Vandaag deel ik graag een ander, meer recent wonder met mijn lezers:

Op 10 maart van dit jaar kreeg ik de volgende mail:

“Om maar met de deur in huis te vallen. Met de dochter van X gaat het zeer slecht. Na aanvankelijke verbetering heeft zij acuut een scheur in een hoofdvat naar haar nier. Waarschijnlijk overleefd zij dit niet. (zou mij verbazen, een operatie met een hoge mortaliteit).

Verder heeft ze een knie fractuur, waarbij zij als ernstig hartpatiënt niet op haar been mag staan.”

Die knie behandelde ik al op afstand, maar deze ontwikkeling had natuurlijk niemand voorzien. Ik heb haar eerder behandeld voor minder ernstige klachten en ze is ook gekomen voor een individuele sessie. Ik heb haar toen duidelijk gemaakt dat ze dringend aan de slag moest gaan met het afwerken van haar innerlijke processen, de verdrongen emoties uit dit leven en andere incarnaties. Sommige mensen hebben naar het schijnt een grote blokkade om hier echt mee aan het werk te gaan. Healing gebeurt steeds door de persoon zelf waarbij anderen kunnen helpen. Er is dus bij healing een deel voor de healer en een deel voor de zieke om aan te werken. Veel mensen neigen er nog steeds toe om de eigen verantwoordelijkheid in zijn geheel naar anderen te schuiven, naar een arts of alternatief genezer. Maar dat werkt natuurlijk niet..

De afzender van die mail schreef ook: “Wat ik wel gemerkt heb is dat zij eigenlijk wel klaar is met haar lijf. Haar moeder en ik hebben geprobeerd wit licht te sturen, maar dat werd niet aangenomen.

Zoals ik het begrijp ligt het hoofdprobleem bij de aorta. In het vat vanuit het hart dat naar de benen loopt, zit ter hoogte van haar nier een scheur.
Persoonlijk vond ik haar de laatste weken zeer opstandig en boos, zou ik ook zijn. elke keer bij herstel gaat er iets fout. Gevoelsmatig was zij een beetje klaar met haar lijf en zag zij tegen de toekomst op.”

Ik schrijf terug: “als er sprake is van een operatie, laat het mij dan weten wanneer dat plaats vindt. Ondertussen zal ik zien wat ik met die scheur kan doen.”

Ik ben dan ook meteen met die scheur aan de slag gegaan,

Door een nieuwe mail kwam ik het volgende te weten:  “Al het bindweefsel in heel het lichaam laat los.Dit geeft vaak vaatproblemen, klep- en oogproblemen.” Dan ging ik ook aan de slag met de aorta, waarvan de binnenwand van de buitenwand was losgeraakt, om die weer samen te voegen. Ook andere vaten vertoonden scheurtjes en zwakke plekken, die ik telkens opnieuw moest repareren en versterken.

Op 13 maart weer een nieuwe mail: “Zij is niet meer zo opstandig, heeft meer berusting en heeft het gevoel dat zij hier ook wel weer uitkomt. Helaas moet de medicatie om haar bloeddruk laag te houden per infuus gaan, oraal lukt niet, dan stijgt haar bloeddruk. Voorlopig ligt zij daardoor nog op de IC. 
Als zij wakker is dan is zij helder en goed aanspreekbaar. Haar moeder ziet veranderingen en dankt jouw daarvoor.”

19 maart: “Ze ligt nog op een speciale care afdeling, haar bloeddruk is nu laag. Misschien dat zij vandaag naar een andere afdeling kan, dit horen wij vandaag of morgen.

Haar linker nier is uitgevallen doordat het vat wat bloedtoevoer geeft, uitgeschakeld is. Rest van de organen krijgt nog voldoende.

Een dezer dagen krijgt zij een CT-SCAN om te kijken of er iets veranderd aan de binnenkant van haar vaten. Voorlopig is het liggen met een zeer lage bloeddruk. Zij is wel rustiger geworden.”

26 maart: “Er worden voorbereidingen getroffen om haar naar huis te laten gaan. Men kan niets meer doen dan afwachten.

Op zich al een wonder dat zij nog aan deze zijde is. Vinden haar moeder, de artsen en ondergetekende.

Er is een CT-SCAN gemaakt. Goede nieuws is dat het niet slechter geworden is. Had men kennelijk wel verwacht. Slechte nieuws is dat ook de vaten vanuit het hart naar de armen slecht zijn, net zoals naar haar benen.

Haar kniefractuur gaat opnieuw ingegipst worden. Deze had zij door de ellende met haar vaten opgelopen door constante bloeddruk dalingen, waardoor zij veel viel. De fractuur geneest wel maar zeer langzaam. Zij wordt dus naar huis gestuurd met gips en mag eigenlijk haar lichaam niet te zwaar belasten. Maar mag ook niet staan op haar linker been.

Ik moest je bedanken namens haar moeder voor je werk en de groeten doen. Zij is zelf niet in staat om correspondentie te onderhouden.

2 april: “Ze zou vorige week naar huis gegaan zijn, maar op die dag kreeg zij hoge koorts en hoge bloeddruk en belande weer op de IC. Bleek opklimmende blaasontsteking te zijn. Zij is nu weer op de afdeling, erg verzwakt.

Tijdens het artsengesprek kwam naar voren dat men nog nooit zoveel schade aan vaten heeft gezien terwijl mensen nog in leven zijn. Het is afwachten, een tikkende tijdbom maar wel een WONDER dat zij nog leeft.

Kortom namens haar moeder wil ik je bedanken, wij schrijven het wonder aan jouw werk toe.”

5 april: “ Zij is is thuis ernstig verzwakt maar het gaat naar omstandigheden redelijk goed. Volgende week krijgt zij te horen wat de artsen gaan doen, als zij al iets gaan doen. Opereren is geen optie lijkt mij, daar haar hartklep ook aan het lekken is. Een wonder is het wel, althans zo denken haar moeder en ik er over. Hiervoor onze dank. Lieve groeten.”

8 april: ik schrijf terug: “Ik werk nu met haar op het hoogste niveau wat mij mogelijk is en dat practisch elke dag. Het ligt helemaal aan haar ziel of ze al dan niet blijft.

Ze zal wel, mocht ze weer op haar benen staan, serieus aan de slag moeten gaan met het afwerken van haar thema’s. Ik hoop van harte dat ze het haalt, voor haar en voor haar moeder.

23 april: “Duurde even voordat wij alle informatie terug hadden van de artsen.

Zij weten het niet meer: opereren is geen optie. in hun optiek zijn de vaten redelijk stabiel. Volgens cardioloog is haar hart toch niet meer zo slecht als gedacht. Zij noemde dat eigenlijk bijzonder.

Haar linkerbeenbeen ( fractuur knie) mag zij langzaam aan belasten wat haar meer ruimte geeft. Haar bloeddruk is redelijk stabiel dus eindje lopen moet je meer zien als van stoel naar bank met looprek.

Wij zijn wel bezig om haar in te laten zien, dat wanneer zij een bloeddrukstijging krijgt, dit meestal door  boosheid en ergernis gebeurt. Je ziet toch redelijk een wonder allemaal. Haar moeder en ik zijn hier erg blij over en willen je nogmaals bedanken voor de ondersteuning.”

3 mei: een bericht van haar moeder: “Met mijn dochter gaat het steeds wat beter maar ze heeft nog wel zorg nodig en weinig energie. Ik wil jou enorm bedanken voor alles wat je doet ik hoop dat je hiermee verder gaat.  Nogmaals dank lieve groet”

Ik schrijf dan weer terug: “Wat fijn dat het met je dochter steeds wat beter gaat. Wat mij betreft, toen ik hoorde wat er gebeurd was voelde ik dat haar leven echt aan een zijden draadje hing en ben dan ook meteen aan de slag gegaan. Ik heb heel intensief met haar gewerkt en ben nog steeds met haar bezig.”

Ik heb dan een tijdje geen nieuws ontvangen over haar toestand, maar gewoon, haast dagelijks met haar verdergewerkt.

10 juni – haar moeder : Het gaat beetje bij beetje beter met haar. Maar haar boosheid op iedereen en op dat ze ziek is, blijft nog aanhouden, kan je haar daarbij ook helpen? Bij het accepteren van haar leven zoals dat is en dat zij er meer vreugde in kan zien? Alvast bedankt lieve groet.

Ja, dan hebben we het weer over haar deel van het genezingsproces. Niemand kan haar dat afnemen. Ik kan mensen daar wel bij ondersteunen tijdens een persoonlijke sessie of eventueel via Skype. Maar daar moet iemand dan wel zelf voor kiezen. Hoe dan ook, ik blijf verder met haar werken.

Ik hoor dan een tijdje niets meer. Ik vraag dan op 11 juli of ze nog verder healing nodig heeft.

Het antwoord van haar moeder: Zij wilt geen ondersteuning meer. Dank u wel.

Bij het lezen hiervan krijg ik de indruk dat ze heel sterk moet zijn vooruit gegaan en dat ze mijn ondersteuning daarom niet meer nodig heeft.

Iets later krijg ik bericht, dat ze met vakantie naar het land van haar oorsprong vliegt. Ja, dan kan ik deze healing inderdaad met een goed gevoel afsluiten.

Wat hier wel weer naar boven komt is het huidig gebrek aan samenwerking tussen de medische wetenschap en de resultaten van het werk zoals het mijne en dat van mijn collega therapeuten. De artsen zijn in dit geval helemaal niet op de hoogte hoe dat wonder in feite is ontstaan. Maar ja, zoals de Geestelijke Wereld liet weten: “Die samenwerking: dat komt nog wel.”

Hier meer over mijn werk als healer

mail@elias-medium.info