LEREN VAN DE PROCESSEN VAN ANDEREN – 1

Elk mens is uniek, heeft eigen lessen te leren en eigen bijdragen te leveren aan het geheel. Volgt ieder zijn zielenplan, dan bestaat er geen concurrentie: we vullen elkaar prachtig aan met onze projecten die ook steeds het welzijn van het geheel dienen. Zo functioneert het leven in de Nieuwe Tijd, zo functioneert de Nieuwe Aarde.

Op weg naar onze ascensie zijn we bezig met het afwerken van onze verdrongen emoties, onze innerlijke processen of thema’s zoals Jezus ze noemt. Hoewel elk mens uniek is, gaan we vaak door dezelfde processen. Daarom kunnen we veel leren van de thema’s van anderen en hoe die werden afgewerkt, want uiteindelijk zijn we allen één.

Ja, wij zijn allen Eén. Wanneer wij deze dimensionale sprong volledig aanvaard hebben, zal dit duidelijk gevoeld worden.  We zijn sowieso allemaal Eén.  Er is geen afstand, tenzij wij dat geloven, tenzij wij dat denken. Het is de wil van de mens die afstand schept waar er geen is. Als ik mezelf in Gods hand plaats, ik mij volledig in zijn wezen plaats, dan besef ik dat er geen afstand bestaat.  ‘Alles’ is nu, ‘alles’ is hier. 

‘Alles’ zit in een stofdeeltje.  En in mijn ziel is ‘alles’.  Als ik me hiervan bewust ben, is er geen scheiding meer. Afscheiding wordt geproduceerd door het ego en houdt een zekere illusie in stand. Laten we ons meer en meer los maken van deze illusie en begrijpen dat ons gevoel, onze gewaarwording, het moment en alles wat erbij hoort, al ‘alles’ is, als ik het volledig kan aanvaarden.

Zolang ik bepaalde gevoelens nog wegdruk, ontken ik dit ‘alles’.  Als ik mijn hart volledig kan openen, als ik mijn gevoel voor elk moment helemaal kan openen, dan ben ik alles.

Lukt dat nog niet helemaal, dan is er nog werk aan de winkel. Het is mijn bedoeling om in deze reeks van artikelen uit mijn praktijk gevallen te belichten waar anderen zichzelf in kunnen herkennen om zo geïnspireerd te worden, om zo makkelijker oplossingen te vinden voor de eigen uitdagingen. Ik wissel dit af met het delen van ervaringen van mijn eigen weg. En daar wil ik ook mee beginnen.

Ruim tien jaar geleden kreeg ik het volgende te horen van mijn eigen ziel, misschien dat andere healers en lichtwerkers, die nu met dezelfde thema’s geconfronteerd worden, er wat steun in kunnen vinden.

“Soms verlies ik kracht, soms kijk ik niet genoeg naar mezelf.  Dat is niet logisch.  De focus moet bij mij blijven. Ik moet steeds weer naar mijn eigen ervaring kijken. Ben ik in mijn centrum? Ben ik tevreden? Ben ik gelukkig? Alleen dan kan ik stralen van mijn zeer sterke licht.

Er zijn altijd momenten dat ik uit deze kracht val. Ik wil mensen steunen. Ik voel hun lijden. Ik voel hun behoefte. Ik voel duidelijk hun vele onzekerheden.  Stop ! Ik kijk naar mezelf. Ik blijf bij mij. Ik weet dat ieder mens zijn pijn nodig heeft om wakker te worden. Ik weet dat ieder mens zijn eigen ontberingen nodig heeft. Ik heb ook veel dingen meegemaakt. Ook ik moest door de meest uiteenlopende pijnen gaan. Dat was mijn ontwikkelingsproces. De mensen om me heen hebben dat net zo hard nodig om zich te kunnen ontwikkelen. Daarom doe ik een stap terug. Ik kan ze voorlopig in hun situatie laten. Ik vind mijn rust. Ik vind mijn zeer sterke afbakening. En vanuit deze positie kan ik een buitengewoon sterk effect hebben. Dat is waar ik moet zijn.

Mensen met hun problemen hebben soms een sterke aantrekkingskracht op mijn energie. Ze dagen me letterlijk uit. Stop! Het is niet mijn taak om ze energetisch op te bouwen. Het is niet mijn taak om hun honger te stillen. Het is mijn taak ze te laten zien hoe ze zichzelf kunnen helpen, zichzelf veilig kunnen stellen. Ik hou van de mens. Ik hou van de mens in zijn verscheidenheid. Maar het gaat nu weer eens over mij. En het gaat weer over mijn eigenliefde. Ik definieer mezelf heel sterk rond het doen voor mensen. Stop ! Terug ! Wie ben ik? Ik kijk nog eens naar mezelf, naar mijn gemis, naar mijn problemen. En ik leef liefdevol met mezelf door toe te geven dat ik behoeften heb.  Soms is dat niet gemakkelijk voor mij. Dan ontwijk ik dat graag. Het is veel makkelijker om andere mensen te helpen dan mijn eigen problemen te moeten voelen. Het is veel gemakkelijker om andere mensen lief te hebben dan mezelf met mijn eigen liefde te bedekken.

God vraagt me om mezelf serieus te nemen. Heilig worden, niet geheiligd worden.  Dat is van het grootste belang. Want als ik sterk in mezelf sta, zal ik een licht aanvaarden als nooit tevoren, dat mensen in beweging brengt. Wat hen aanzet. Wat hen tot hun recht brengt.  En dat is nu juist mijn belangrijkste taak. Ieder mens is zijn eigen genezer.  Ieder mens is zijn of haar eigen wijze.  Ik voel dat. Ik weet wat het betekent, want zelfs voor mij, als ik stop, haal ik adem en ik voel elke keer dat ik in diepere kennis ga.

Iedereen heeft zijn complete kennispakket bij zich. Ik herinner ze er gewoon aan. Er zijn veel methoden die ik op dit moment aan mensen leer om ze te herinneren aan hun eigen oorspronkelijke pakket.  Er is veel wijsheid beschikbaar die hen helpt te weten wie ze zijn. Dat is belangrijk. Dat betekent absoluut heel veel. Maar altijd, als het gaat om het ‘voeden’ van een persoon, Stop ! Terug !  Dat is niet mijn taak. Ik toon mensen hoe zij zich zelf kunnen helpen. En ik geef mijn macht niet weg. Ik geef mijn energie niet weg. Ik wil deze energie heel zuiver bij mij houden. Om deze energie als een sterk licht uit te kunnen stralen en de mens eraan te herinneren waar het vandaan komt.  In de komende maanden zal het heel belangrijk voor me zijn om structuur aan te brengen in alles wat ik doe.  Ik voel nog druk. OK. Dat is waar ik begin, door met mijn druk om te gaan.

Ik voel die druk, ik dooradem de druk.  Ik mediteer met de druk.  Het zal allemaal vrijkomen. Voor mij is het nu zaak om nog diverser te worden, om nog minder in een bepaalde planning te gaan.  Maar om nog authentieker te zijn in het ‘Hier en Nu’.

Ik word geroepen en ik voel het. Ik volg de oproep. Ik ga er heel zacht mee om. En het is niet zo waardevol om te ver in de toekomst te plannen, want het ‘Hier en Nu’ heeft soms wat meer tijd nodig om het kwartje te laten vallen, om mensen het te laten begrijpen, om het echt te laten begrijpen. Het is niet waardevol om een halve wijsheid te verkondigen. Het moet heel aankomen. En soms is het belangrijker om langer op een plaats te zijn tot alles echt begrepen is, voor ik naar de volgende plaats reis. *)  Soms dicteer ik te veel voor mezelf.  Soms bouw ik te sterke structuren voor mezelf. Iets wil weer ontmanteld worden. Het wil zachter worden. Ik wil weer vrijer worden. Ik hou van wat ik doe met heel mijn hart, maar soms snij ik mezelf af door me vast te leggen in een bepaald rooster. Die verplichtingen willen weggenomen worden. Die lasten willen losgelaten worden. Ze zijn niet langer nodig. Blijf in het ‘Hier en Nu’.  Verwerk alles wat zichtbaar is. Niet vechten. Probeer niet de dingen recht te doen. Probeer meer recht te doen aan jezelf. Want je pad ligt in jezelf, in je gevoel, en niet in wat je van buitenaf wordt aangereikt.

Je hart heeft nog steeds steun nodig. We zien nog steeds een wonde in je hart.  Deze wond wil bewust losgelaten worden. Stel je voor dat je voor God staat. Je staat voor het zeer sterke, Goddelijke Wezen. En je voelt hoe je wordt aangeraakt. Je voelt de diepste acceptatie en dankbaarheid. Het Goddelijke zegent je en dankt je voor wat je doet. Het Goddelijke houdt van je en bedekt je met zijn liefde. In je hart voel je hoe plotseling een hele diepe wond opengaat.  En een hart wordt zichtbaar in het hart.  En dit hart betekent liefde.”

*) in die tijd werkte ik nog afwisselend in verschillende landen in en buiten Europa.

Meer weten over mijn werk?

Elias Telegram-groep: