Vandaag kreeg ik volgend bericht:
In mijn hart voel ik inderdaad een onwrikbare verbinding met God. Dat is gewoon mijn oerstevige basis. Ik word ook enorm beschermd bij de processen waar ik doorheen moet.
In de loop der tijd heb ik steeds meer inzicht kunnen verkrijgen in de reden waarom ik in mijn situatie zit zoals die is, waardoor ik aardig mijn weg kan vinden in mijn spirituele en fysieke groei. Maar dan nog zijn er momenten dat ik merk dat ik er moeite mee heb om de uitdagingen die ik voorgeschoteld krijg te omarmen. Gelukkig groei ik er steeds meer in. Heel mooi van jou met hoeveel Lichtheid jij je uitdaging kunt omarmen.
Een duidelijk teken van hoe ‘de energie op Aarde’ inderdaad aan het veranderen is. Zo hoopvol is dat.
Tenslotte wil ik nog een heel bijzondere ervaring delen, waarbij ik op een heel fysieke/materiële manier geholpen werd door mijn beschermengelen.
“Ik zat achter het stuur met in de auto mijn man en zoon. Het was aardig druk op de snelweg. Links van mij was een auto bezig mij in te halen toen ik opeens in de spiegel een andere auto zag opdoemen die bezig was om (tussen de eerder inhalende auto en mijn auto in) zijn eigen auto zodanig te manoeuvreren dat hij ons kon inhalen! Dat was gewoon onmogelijk want daar was geen ruimte voor!
Toen ik links over mn schouder keek zag ik dat de auto van die rare snuiter, die met een onmogelijke inhaalmanoeuvre bezig was, opeens helemaal transparant werd (!) waardoor hij ons zonder problemen toch kon inhalen.
Meteen toen hij ons voorbij was werd zijn auto als het ware met veel kracht naar voren gelanceerd. Het leek alsof hij uit een heel andere dimensie weer in onze dimensie terugkwam.
Voor mij was dit heel fysiek/materieel “getover” en een duidelijk bewijs dat niéts onmogelijk is.
Ik ben mijn beschermengelen dan ook heel dankbaar voor dit prachtige cadeau. Het helpt mij om temidden van mijn “persoonlijke leersituatie” vol vertrouwen de Liefde- en Lichtkracht te kunnen blijven vasthouden.
Elias: de wonderen zijn inderdaad nog niet de wereld uit, vooral als we dat weten, wat veel sterker is dan erin geloven.
Ik heb die dame onder meer geantwoord dat ik ook diverse ervaringen had die me met de hulp van de Lichtwezens uit benarde situaties redde.
Indertijd had ik een Barkas camper met een tweetakt driecylinder motor. Dat is een type wagen waarmee je niet op de motor kunt remmen.

Bij een stijle afdaling van een snelweg in Zwitserland met veel bochten bleek plots, toen ik moest remmen, dat de wagen heel sterk naar links trok en wel in die mate dat ik niet meer kon remmen. Met steeds toenemende snelheid ging het met de hulp van de Geestelijke Wereld door de bochten van de serpentine. Een waar wonder dat ik het avontuur levend heb afgebracht. Maar er wachtte nog een tweede wonder: eens de berg afgedaald zag ik beneden een parkeerterrein waar ik de remmen keer op keer testte, zonder dat situatie veranderde.
Uiteindelijk besloot ik langzaam verder te rijden omdat er een lang stuk rechte weg volgde. ik kende die weg op mijn duimpje omdat ik jarenlang in Genève heb gewerkt. Eensklaps schoot me te binnen dat Jezus mij een keer gezegd had dat ik tijdens mijn healingwerk in staat was om de moleculaire structuur van organen te veranderen en de gedachte kwam bij me op dat dit ook wel eens kon lukken met materie in de vorm van een remsysteem. Zo reed ik verder met een hand aan het stuur en met de ander gaf ik healing aan de linker rem nadat ik naar ‘boven’ om hulp had gevraagd. Toen ik na tien minuten weer probeerde te remmen werkten ze weer als vanouds …
Op een ander moment reed ik met dezelfde camper in Spanje toen ik plots maar heel langzaam vooruitkwam en moest vaststellen dat er van drie cylinders een was uitgevallen. Ik bereikte zonder kleerscheuren Andorra maar moest de stijle helling nog meester worden om in Frankrijk te geraken, op zich volstrekt onmogelijk met een motor van nog geen duizend kubieke centimeter inhoud en twee cylinders. Ik vroeg mijn toenmalige vriendin om uit te stappen om naar de Frans kant te liften, vroeg en Aartsengel Michael en St. Cristoffell om hulp, visualiseerde dat de eerste het voertuig trok, terwijl de laatste aan de achterkant duwde en kwam zo aan de overkant in Frankrijk, waar mijn vriedin al op me wachtte.
Vandaar ging het naar Deauville in Bretagne waar zij uitstapte omdat ze daar toendertijd verbleef en ik naar huis in Sart-Eustache, Belgiekske waar ik destijds woonde. De reis ging niet snel, maar ik kwam ook over alle heuvels onderweg. Toen ik eindelijk thuis arriveerde, de poort opende om de camper te kunnen parkeren, was mijn gedachte om de vogende dag meteen naar de garage te rijden om het euvel te laten repareren.
Zo gezegd , maar niet zo gedaan, want de volgende dag kreeg ik het ding niet eens meer de heel licht glooing op naar de poort en de straat.
Een laatste voorbeeld van geestelijke hulp:
Vaak stopte ik achter de grens in Basel aan de Duitse kant op een parkeestrook om mjn benen te kunnen strekken en even te pauseren. Op een keer zag ik dat er aan de zijkant van een achterband een buil verschenen was, wat natuurlijk om onmiddelijke vervanging vroeg. Nu had ik op het reserve wiel heel wat bagage staan, want het was telkens een kleine verhuizing heen en weer. Ik bekeek de tot het dak opgestapelde dingen en voelde dat de moed tot in mijn schoenen zakte. Ik keek er reuze tegenop om mijn wagen helemaal leeg te moeten halen en besloot toch zo door te rijden, maar natuurlijk weer nadat ik om hulp gevraagd had. En inderdaad, ik ben weer heelhuids thuis geraakt, alleen was de buil nog groter en er waren enkele kleinere bijgekomen …
Ik ben er vast van overtuigd dat een rotsvast vertrouwen hier voorwaarde was en dat het ook een goed idee is om de komende zware tijd goed te kunnen doorstaan. Want voor wie vertrouwt, gaat altijd een achterdeur open … En hebben jullie gelijkaardige ervaringen, dan kunnen jullie die eventueel met een reactie hieronder delen of met mijn telegram groep.

Heeft u een hoge trilling en is het makkelijk om u in uw lichtlichaam te verplaatsen, dan zou ik u voor een MedBed behandeling naar Sirius kunnen begeleiden.
Ik heb de gewoonte om steeds de hulp van mijn beschermengel in te roepen als ik op de weg moet, vooral als het over een lange afstand in druk verkeer is. Enkele jaren geleden werd ik met mijn vriendin door een taxi afgehaald aan de luchthaven. Ik vroeg aan mijn beschermengel om veilig en zonder ongelukken te kunnen thuiskomen (1,5 u durende rit). Toen de taxi uiteindelijk stilhield voor mijn deur om mijn bagage uit te laden en daarna mijn vriendin op haar adres af te zetten, kon de taxi niet meer starten en bleef die volledig geblokkeerd staan. Ik heb dan met mijn eigen wagen mijn vriendin een paar straten verder naar huis gebracht. De taxichauffeur heeft iemand moeten opbellen om hem te komen ophalen. De volgende dag heeft een depannagewagen de taxi moeten ophalen. Maar ik was veilig en zonder ongelukken thuisgekomen. (wel heel letterlijk!)
LikeLike
Ongeveer 60 jaar geleden gingen mijn man en ik, in onze kleine Fiat 600, met vakantie naar Frankrijk en kampeerden dan met ons tentje gewoon ergens onderweg, net even van de weg af.
Dat kun je je nu niet meer voorstellen maar toen kon dat nog.
Jaren achter elkaar gingen we op die manier in de zomer twee weken naar Frankrijk.
In een van die jaren gebeurde het volgende:
We waren een lange rechte bergweg afgedaald en beneden besloten we aan de kant van de weg wat te eten.
We hadden alle benodigde spullen en de stoelen klaar staan toen ik hoog op die berg een auto aan zag komen waar duidelijk een dreigende zwarte wolk aan voorafging die rechtstreeks op ons afkwam.
Ik schreeuwde; ‘wegwezen, daar komt een groot gevaar aan’.
Mijn man vroeg en zei niets, reageerde meteen op mijn alarmschreeuw en begon alles weer in de auto te proppen terwijl ik het aangaf.
Net op tijd konden we de portieren sluiten voor die grote auto met vier mannen er in ons klem reed.
Maar voor ze uit konden stappen had mijn man de auto al achteruit rijdende in een bocht om die auto en door kuilen heen de weg op gekregen en konden we ongedeerd wegrijden.
Na het bereiken van onze bestemming ’s avonds hebben we daar twee dagen zitten bibberen voor we het van ons af konden zetten en we echt aan onze vakantie konden beginnen.
We zijn het nooit vergeten en zoals nu zie ik het weer zo goed voor me of het gisteren gebeurd is.
We hebben toen duidelijk gevoeld dat we Goddelijke bescherming kregen!
LikeLike